اولاف لئو

طرحهای مندرج در  این مقاله، مجموعه کارهایی است که هنرآموزان دانشکده‌های کانبرا سیدنی ، انستیتو سلطنتی ملبورن و دانشکده استرالیای جنوبی ، آدلید ، انجام داده اند .
می‌خواهم پیامدهای محسوس چهار هفته فعالیت را درچهار مرکز آموزشی طراحی گرافیک در استرالیا به اجمال شرح دهم این مراکز به ترتیب عبارت بودند از :
دانشکده طراحی وابسته به دانشگاه استرالیای جنوبی
انستیتوی سلطنتی تکنولوژی ملبورن
دانشکده طراحی محیط زیست وابسته به دانشگاه کانبرا
دانشکده طراحی وابسته به دانشگاه فنی سیدنی
وظیفه‌ای که برای کلاس‌های طراحی گرافیک هر چهار دانشکده قایل شده اند ، ارائه طرح‌های مناسب در زمینه طراحی گرافیک در سطح کشور‌، به ویژه پوستر است . در هر کلاس فرصتی به دانشجویان داده می‌شود تا طرح‌های مقدماتی آنان ، پس از ورود « استاد مدعو » برای ارزیابی در اختیار وی قرار گیرد . پس از آن که طرحی قبول شد ، به دانشجو چهار روز فرصت داده می شود تا آن را به صورت نهایی اجرا کند .
نظام آموزشی استرالیا عمدتاً از روی الگوی انگلیسی اقتباس شده ، برای همین بسیاری از معلمان آن انگلیسی‌اند. دوره آموزشی سه ساله است و به ندرت یک سال دیگر هم به آن اضافه می‌شود . البته استرالیایی‌ها می‌دانند که سه سال آموزش کافی نیست ، برای همین ، طرح‌هایی برای افزودن یک سال دیگر به آن در دست بررسی است .
دانشجویان رشته طراحی گرافیک دانشگاه‌های استرالیا ، به علت کوتاه بودن دوره آموزش ابتدایی و متوسطه ، بسیار جوانند ، جوان‌تر از آنچه در آلمان می‌دیدم . دانشجویان طراحی گرافیک استرالیا ، شیفته رویدادهایی هستند که در آمریکا و اروپا می‌گذرد . اگر معلم بتواند علاقه دانشجویان را جلب کند و انگیزه‌هایشان را فعال سازد ، آنها هم متقابلاً شور و شوق فراوانی از خود نشان می‌دهند . این وظیفه خطیر به عهده آموزگاران است ، چون فقط آنها می‌توانند اشتیاق دانشجویان را جهت دهند ، و چون در تحلیل نهایی این یک کار اساسی است ، دانشگاه‌ها دنبال استاتیدی می‌گردند که تجربه حرفه‌ای هم داشته باشند .
در این جا یک عامل مثبت هم خودنمایی می‌کند: دانشجوی مستعد ، با وجود عدم کارایی نظام آموزشی ، امکان پیشرفت دارد . علت این است که شور و شوق دانشجویی که رشته طراحی گرافیک را برای تحصیلات عالیه برگزیده ، او را به مدارج بالا سوق می‌دهد‌. این وضع در استرالیا هم صادق است‌. دانشجویان استرالیایی تشنه یادگیری‌اند و با شوق و علاقه فراوان در کلاس‌ها حضور می‌یابند و راه خود را می‌یابند .
آنها پس از طی دوره‌ای سه ساله ، با سن نسبتاً کم بیست سالگی ، وارد بازار کار می‌شوند . در کشورهای دیگر‌، در این سن تازه آموزش شروع می‌شود . اما در نظام آموزشی استرالیا هدف این است که فارغ التحصیلان در اسرع وقت وارد « بازار کار » شوند و تجربه بیاندوزند .